ΜΟΝΗ ΛΑΖΑΡΙΣΤΩΝ – ΜΙΚΡΟ ΘΕΑΤΡΟ
«Ξανθιά Φράουλα» του Μίνο Μπελέι - ΝΕΑ ΠΑΡΑΓΩΓΗ
Mino Bellei, Bionda fragola
Απόδοση-Σκηνοθεσία-Μουσική επιμέλεια: Αλέξανδρος Ρήγας
Πρεμιέρα: 18|10|2025
Η «Ξανθιά Φράουλα» του Μίνο Μπελέι είναι η νέα παραγωγή του Κρατικού Θεάτρου Βορείου Ελλάδος που θα παρουσιαστεί τον Οκτώβριο στο Μικρό Θέατρο της Μονής Λαζαριστών. Ένα έργο που έρχεται να μας δείξει τη χαρά, την αγάπη, την ίντριγκα, την αθωότητα, την διαφορετική κανονικότητα του καθενός, σε απόδοση, σκηνοθεσία & μουσική επιμέλεια του Αλέξανδρου Ρήγα, στην πρώτη του συνεργασία με το ΚΘΒΕ.
Πρεμιέρα: Σάββατο 18/10/2025, στις 21.00
*Κατάλληλο για άτομα άνω των 16 ετών
Το θέατρο είναι ο καθρέφτης της ζωής. Είναι η μαμά, που τα βράδια, μας λέει πάντοτε τα ωραιότερα παραμύθια. Αυτά που μας μαγεύουν και μας επηρεάζουν περισσότερο. Τα παραμύθια του θεάτρου, είναι ιστορίες για την πραγματικότητα, για τις ζωές μας και για την αλήθεια.
Μία τέτοια ιστορία, γεμάτη αλήθεια, είναι η «Ξανθιά Φράουλα». Το θεατρικό έργο του Μίνο Μπελέι, που τόλμησε στον καιρό του να μιλήσει για τα μπερδέματα των σχέσεων, την επικίνδυνη στασιμότητα, την ανάγκη για πάθος, την ανάγκη για τον αιώνιο καλοκαιρινό έρωτα, μέσα από τα μάτια, τη σχέση και το σπίτι δύο αντρών. Και ενός τρίτου, νέου… που εμφανίζεται για να ταράξει τα νερά και να τρομάξει την νηνεμία, που καμιά φορά, λένε, είναι αρχή προβλημάτων.
Τόσο απλά, τόσο καθημερινά, ο Μπελέι, μας δείχνει πως οι άνθρωποι και οι ανάγκες τους είναι ίδιοι. Πως ο έρωτας, η ζήλεια, η διεκδίκηση, δεν έχουν εθνικότητα, φυλή και φύλο.
Σημείωμα Σκηνοθέτη
Όταν διάβασα το έργο του Μίνο Μπελέι «Ξανθιά Φράουλα», θεώρησα ότι είχα να κάνω με μια ανάλαφρη (που είναι), μια ζωηρή (που είναι) και μια λαμπερή (που επίσης είναι) ερωτική κωμωδία καταστάσεων. Οπότε, δεν έχεις παρά να βάλεις τα σωστά υλικά και να την παρουσιάσεις στο κοινό, το οποίο με τη σειρά του θα αποφασίσει αν αυτό που έφτιαξες του αρέσει ή όχι…
Στην πορεία τα πράγματα έγιναν λίγο πιο πολύπλοκα, όταν κατάλαβα ότι η «Ξανθιά μας Φράουλα» είναι πιο σύνθετη ιστορία… Κι αυτό γιατί μας φέρνει στη σκηνή μια ακραία συνθήκη. Και το «ακραία» δεν αφορά στο γεγονός ότι το έργο φέρνει στο προσκήνιο μια ερωτική ιστορία χωρισμού ενός ζευγαριού αντρών και την προσπάθεια του ενός από τους δύο να σώσει τη σχέση του από τον κίνδυνο της εμφάνισης ενός νέου άντρα. Αυτό θα ήταν κανονικό μέσα στα πλαίσια μια ερωτικής κωμωδίας.
Από τα τέλη της δεκαετίας του ’70, που ο Μπελέι έγραψε την «Ξανθιά Φράουλα», έως και σήμερα, έχουν παρουσιαστεί στη θεατρική σκηνή εκατοντάδες θεατρικά έργα με πρωταγωνιστικούς ήρωες μέλη της γκέι κοινότητας. Η ακραία συνθήκη εντοπίζεται στο γεγονός της απόφασης του ζευγαριού να ζήσει ως τρίο με τον νέο άντρα (κάτι που δεν είναι πλειοψηφική συνθήκη ούτε στη στρέιτ ούτε στη γκέι κοινότητα) και στη συνέχεια, οι ακραίες –σχεδόν σουρεαλιστικές– συμπεριφορές του βασικού ήρωα (του Ντομένικο) με εντελώς σοου-δίστικα στοιχεία, δίδυμους αδερφούς, μεταμφιέσεις κλπ.
Μια σειρά από καταστάσεις που εμπεριέχουν τον κίνδυνο να φανεί το εγχείρημα ανοίκειο, σχεδόν παράλογο στο κοινό… Κι ως εκ τούτου να συμπαρασύρει σε λανθασμένη κατεύθυνση και τα επί σκηνής δρώμενα. Οπότε όλη μας η αγωνία ήταν να σας δείξουμε ως λογικά όλα τα επί σκηνής παράλογα, και αν το καταφέρουμε αυτό, να πάμε και λίγο παραπέρα… Και σε μια εποχή που πολύς λόγος γίνεται για τη συμπερίληψη και την ορατότητα και για τη διασφάλιση κάθε είδους ανθρώπινου δικαιώματος, να έρθουμε και να μιλήσουμε ανοιχτά και χωρίς ταμπού για ανθρώπινες σχέσεις, για την αγάπη, τη ζήλια, το πάθος, τη συγχώρεση, τη φροντίδα, τον πόνο της απόρριψης, τη σεξουαλική επιθυμία και το μεγαλείο της συντροφικότητας, ανεξαρτήτως αν αυτό το βιώνουν άντρες με γυναίκες, άντρες με άντρες, γυναίκες με γυναίκες ή ό,τι άλλο…
Όλοι αγαπάμε, ερωτευόμαστε, πονάμε, χωρίζουμε – στον ίδιο βαθμό, με τον ίδιο τρόπο, ανεξαρτήτως σεξουαλικής ταυτότητας.
Και όλοι επίσης γελάμε με τα πάθη μας, είτε τα κάνουμε κρασί με τους κολλητούς μας είτε θεατρικά έργα, και τα παραδίδουμε στο κοινό για να χαμογελάσει κι αυτό, ίσως αναγνωρίζοντας κάποιες στιγμές ως δικές του. Αυτός άλλωστε είναι και ένας από τους σκοπούς της Τέχνης.
Θέλω να ευχαριστήσω από καρδιάς τον Κωνσταντίνο, τον Νίκο, τον Γιάννη και τον Γιώργο, που κάναμε μαζί αυτό το ταξίδι και έδωσαν φωνή και σώμα στους ήρωες του έργου, τη Δανάη, που έντυσε και έδωσε ένα ζεστό σπίτι σε αυτούς τους ήρωες, τη Μαίρη με την πολύτιμη βοήθεια και φροντίδα της, τον Γιάννη, που φώτισε το σπίτι του κόσμου της «Φράουλας», τον Μάικ, που φωτογράφισε με ιδιαίτερο στιλ αυτόν τον κόσμο, και όλους τους ανθρώπους της παραγωγής. Και φυσικά τη Διεύθυνση του ΚΘΒΕ, που μου έδωσε την ευκαιρία για αυτό το ωραίο, αφελές, διασκεδαστικό, ανάλαφρο και χαριτωμένο ταξίδι στον κόσμο της «Ξανθιάς μας Φράουλας».
Αλέξανδρος Ρήγας