Είναι η εποχή μας και τα όσα παράλογα συνεχίζουμε να ζούμε; Είναι η «τυφλή» Δικαιοσύνη που έχει καταντήσει υπηρέτης ενός συστήματος διαφθοράς; Είναι οι αναρχικοί που δε σταματούν να “πέφτουν” διαρκώς από τα παράθυρα;
Για όλους αυτούς τους λόγους και για πολλούς άλλους, η θεότρελη θεατρική ομάδα του “Τυχαίου Θάνατου ενός Αναρχικού” με αρχηγό τον Γιάννη Κακλέα αλωνίζει στο Θέατρο Γκλόρια με ενέργεια δαιμονική. Φάρσα, σλάπστικ και λογοπαίγνια εμποτισμένα στο σήμερα εκθέτουν την ανικανότητα και τη διαφθορά και τα κενά της δικαιοσύνης.
Οι Πάνος Βλάχος, Θοδωρής Σκυφτούλης, Κώστας Μαγκλάρας, Φοίβος Ριμένας, Ιφιγένεια Αστεριάδη και Στέλιος Πέτσος μας μυούν στο καυστικό και καταγγελτικό σύμπαν του Ντάριο Φο με ζωντανή μουσική, τραγούδια και προπάντων με χιούμορ διακωμωδώντας με τρόπο μοναδικό το δικό μας σήμερα.
Το έργο
Ο Ντάριο Φο, ο σπουδαίος αυτός Ιταλός θεατρικός συγγραφέας που τιμήθηκε με Νόμπελ Λογοτεχνίας το 1997, διακρίνεται για την αιχμηρή του ασέβεια και την τολμηρή του θεατρική προσέγγιση.
“Ο τυχαίος θάνατος ενός αναρχικού” ξεχωρίζει για την ρηξικέλευθη γραφή του, το ξεσηκωτικό χιούμορ και το προκλητικό κοινωνικό του σχόλιο. Βασιζόμενο σε πραγματικά γεγονότα, το έργο αποτελεί μια αριστουργηματικά φαρσική και καταγγελτική σάτιρα για τη βία, την ηλιθιότητα, την αυθαιρεσία της εξουσίας και την πολιτική διαφθορά.
Ο Ντάριο Φο καταφέρνει να “ξεσκεπάσει” τη δολοφονία του «αναρχικού σιδηροδρομικού» Τζουζέπε Πινέλι που διαπράχθηκε από την ιταλική αστυνομία. Με σατιρικό και ειρωνικό τρόπο καταγγέλλει το τραγικό συμβάν, καυτηριάζει την κατάχρηση της εξουσίας και ασκεί κριτική στην ασύδοτη εξουσία του συστήματος δικαιοσύνης της Ιταλίας.
Τα θέματα του έργου του εξακολουθούν να είναι επίκαιρα μέχρι και σήμερα, καθιστώντας το κλασικό και κατάλληλο τόσο για παραδοσιακές όσο και για πρωτοποριακές θεατρικές προσεγγίσεις.
Η παράσταση
Οι αποκαλυπτικοί στίχοι του Πάνου Βλάχου και η ζωντανή μουσική του Βάιου Πράπα μετουσιώνουν την παράσταση αυτή σε μία σύγχρονη θεατρική αποκάλυψη. Μία σκοτεινή κωμική σάτιρα που γελοιοποιεί άφοβα τις αρχές και τη χειραγώγηση της αλήθειας από αυτές. Οι ρίμες των οκτώ εξαιρετικών ηθοποιών μεταμορφώνονται σε ένα ισχυρό εργαλείο που αποκαλύπτει τον παραλογισμό και την υποκρισία της εξουσίας.
«Είμαι εδώ είμαι μια στιγμή,
αφορμή για ρωγμή με τιμή,
χωρίς τιμή είμαι το πάν – δωρεάν.
Έχω περίεργες ορέξεις
για λέξεις
με λόγια κοφτερά
κόβω τα φτερά
σε ψεύτες και απατεώνες.
Άλλα λόγια τα κάνω λάμες
που κόβουν τις παλάμες
αυτών που κλέβουν τους αγώνες
που βάζουν ψέματα στα βλέμματα
σε όσους γελάνε για να ξεγελάνε.
Όχι δεν διψάω για αίμα
θέλω να ρίξω φως στο ψέμα
σε αυτά που μένουν στα σκοτάδια
σ’ αυτούς που σκότωσαν με χάδια
Πήρα ανάσα μα δεν την κράτησα
Κοίτα πως τρέχω,
ποτέ δεν σταμάτησα
βρήκα την τέλεια ευκαιρία
να πω αυτή την ιστορία…
Όπως πολύ εύστοχα λέει και ο Ντάριο Φο: «Το έργο παίζεται από τον καιρό που γράφηκε με αμείωτη επιτυχία. Ίσως γιατί στη ζωή πληθαίνουν κάθε τόσο η αιματοχυσία, οι βόμβες τα μεγάλα λόγια και τα μεγάλα σκάνδαλα… Πάντα από τα ίδια συστήματα που οργανώνουν τη βία και που δεν μπορούν να χωνέψουν αυτούς που δεν σκύβουν το κεφάλι.»
Μία παράσταση που προκαλεί το κοινό να αντιμετωπίσει άβολες αλήθειες….